Marianna Olkowska - poetka, pisarka dla dzieci, malarka – odeszła dokładnie w Dzień Matki, 26 maja 2024 r. Odeszła w miesiącu, o którym pisała, że maj to: 

Czas rozkwitu

czas narodzin

i czas burz

(Maj, z tomiku Próżno się bronić). 

  Zmarła, po długiej chorobie, mając prawie 79 lat. Urodziła się tuż po II wojnie światowej, 6   sierpnia 1945 r. w Płońsku. Z zawodu była księgową, ale od lat zaangażowaną w działalność w kulturze. Od 1986 r. publikowała swoje wiersze w prasie, w ciechanowskich i ogólnopolskich almanachach literackich, m.in. w albumie Twórcy... drzewa ziemi naszej, antologii Romantycznej ziemi czar, Słowniku Biograficznym współczesnych poetów religijnych, Almanachu poezji religijnej, często w naszym periodyku „Ciechanowskie Zeszyty Literackie”,  w tym w ostatnim 25. numerze, gdzie pisała:

Na skroniach rozsypałam

popiół minionych lat

Laską podparłam

biedy garb

I szłam

Łachmany zarzuciłam

jak modny strój

Dziurę smutku

załatam Psalmami

po drodze

Z huraganem toczyłam

walkę

o słońca blask

(Dlaczego, „CZL” nr 25/2023)

  Wydała dwa autorskie zbiory wierszy: Próżno się bronić (1996) i Spłoszone ptaki powracają  (2006). Od 2015 r. ukazywały się też na rynku wydawniczym jej poetyckie bajki dla dzieci w serii „Ciechanowskie bajania”, m.in. Wiosenne Porządki (2015), W Poziomkowie (2015), Noc Kupały (2016), Spacer Po Niebie (2017).  –  Piszę te książeczki z myślą o moich wnukach, chciałabym coś dla nich zostawić – powiedziała mi kiedyś. Rodzina, z którą mieszkała w Ciechanowie, była bowiem dla niej bardzo ważna. 

  Kochała też Ciechanów i Mazowsze, o czym świadczy wiele jej wierszy. W jednym z nich pt. Moje miasto pisała:

 Zatrzymane w czasie

 Przecięte wstęgą Łydyni

 jest przystanią

Dla malarzy poetów 

jeżdżących/ kolejką bez szyn

w tomiki wierszy i pejzaże

gdzie lipy wyciągają 

żebracze dłonie/ prostując

zniekształconą architekturę

a w górze/ jesienne marzenia

(z tomu Spłoszone ptaki powracają).

   Marianna była też blisko Boga, pisała m.in. 

Dla Ciebie Boże

Ja w naszej wierze

składam Ci pokłon u twych stóp

Ty mi ofiaruj kroplę nadziei

Na ciężką drogę

Na twardy los

 (Dla Ciebie Boże, z tomu Spłoszone ptaki powracają). 

 W innym zaś: 

Szukam Cię Jezu

Na ugorze moich

Dni

W kłosach zbóż

W jabłoni ubranej

W płatki z Twoich słów

(Szukam Cię Jezu, z tomu Spłoszone ptaki powracają).

  Marianna Olkowska była laureatką wielu konkursów poetyckich, regionalnych i ogólnopolskich, jak „O Laur Opina”, czy „O Laur Sarbiewskiego". Będąc członkiem Związku Literatów na Mazowszu prowadziła też warsztaty literackie dla poetów, aktywnie uczestniczyła w spotkaniach literackich. W 2015 r., na mój wniosek (jako prezeski ZLM i dyrektorki PCKiSz), została odznaczona Odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

  Należała też do Mazowieckiego Związku Artystów Sztuk Pięknych. Uczestniczyła w plenerach malarskich, swoje obrazy prezentowała na wystawach zbiorowych i autorskich w różnych miejscowościach w kraju i poza granicami. Zdobią dziś kolekcje prywatne, nie tylko w Polsce. 

  Żegnamy Cię dziś Marianno z gronem pisarzy ze Związku Literatów na Mazowszu, ale  żegnamy Cię nie do końca. Zostaną bowiem po Tobie wiersze, książki, obrazy, zostanie pamięć o zaangażowanej działaczce kultury. Będzie też przypominać o Tobie pieśń Wojtka Gęsickiego Nie jestem do słów Twoich:

Nie jestem rybą

nie jestem ptakiem

jestem dzierżawcą/ moich lat

w ciągłej pogoni

za prawdą

(z wydanej przez ZLM w 2024 r. płyty CD Podróż do Erato)

  Pragnę dodać, że jeszcze podczas choroby Marianny Olkowskiej uruchomiliśmy dla niej akcję pomocy – zorganizowaliśmy sprzedaż jej książeczek dla dzieci: w Miejskim Przedszkolu nr 2 oraz w Domu Przedszkolaka Montessori w Ciechanowie. Akcja trwa i będzie kontynuowana, co też zapewni popularyzację twórczości naszej poetki, zaś pieniądze zostaną przekazane rodzinie.

Spoczywaj Marianno w pokoju! Cześć Twojej Pamięci!

(tekst wygłoszony przeze mnie na pogrzebie Marianny Olkowskiej w Ciechanowie, 29 maja 2024 r.)