Stoję na twoim brzegu miła rzeko
patrzę na puls twej toni
jak na pierś pięknej kobiety
w której bije kochające serce
Rzeko upływająca niczym czas
rzeko – wstęgo orderu
zdobiącego pierś mej ziemi
rzeko w której kąpie się moja
młodość
w lustrze gwiazd i błyskawic
Jesteś małą córeczką
matki Wisły
uśmiechasz się kwiatami
łąki w dolinie
na chwałę rolniczej pracy
prosta gibka dostojna
Płyniesz Sono szczęśliwa
mazowieckiemu chłopu zaślubiona
Płyń rzeko mazowiecka
przez wsie co rozsiadły się
nad brzegiem jak kwoki
przez stary Sońsk
przez wieczność