Wstęp:

   „Rodzina znajduje się pośrodku tego wielkiego zmagania pomiędzy
   dobrem a złem, między życiem a śmiercią, między miłością
   a wszystkim, co jest jej przeciwieństwem.”
   „… bez wielkiej i prawdziwej Miłości
   nie ma domu dla człowieka”.
                             Jan Paweł II.

   Przytoczone powyżej, a także cytowane w dalszej części tej książki, słowa papieża Jana Pawła II — wielkiego autorytetu moralnego naszych czasów — stanowią kwintesencję tego, co przyświecało organizatorom VII Mazowieckiego Konkursu Literackiego, ogłoszonego pod hasłem:

Moja rodzina. Mój dom.
- Głównymi celami naszego konkursu było więc:
- podkreślenie wartości rodziny i jej znaczenia w kształtowaniu postaw społeczno-kulturowych,
- kształtowanie i umacnianie więzi rodzinnych i międzypokoleniowych poprzez treści zawarte w utworach poetyckich,
- przedstawienie różnych problemów współczesnej rodziny w formie literackiej,
- kultywowanie zdrowych tradycji polskiej rodziny,
- pokazanie piękna i bogactwa języka polskiego w wyrażaniu różnorodnych uczuć, doświadczeń, przemyśleń na temat rodziny,
- zaprezentowanie twórczości literackiej, mówiącej o rodzinie i jej problemach na forum ogólnopolskim oraz wymiana doświadczeń autorów lokalnych z twórcami innych regionów.
   Nadesłane na konkurs wiersze autorów z całej Polski potwierdziły wagę podjętego tematu. Wszystkie teksty mówią o tym, jak ważną rolę w życiu człowieka odgrywa rodzina, jaki ogromny wpływ ma na późniejszy stosunek do świata i do ludzi w naszym dojrzałym życiu, jak ważne okazuje się być to wszystko, czego nauczyliśmy się od rodziców, od dziadków, od najbliższych i jak bardzo kształtuje nas to, czego doświadczamy w rodzinnym domu. Tam uczymy się ciepła, empatii, tolerancji, radzenia sobie w życiu i współdzielenia z innymi tego, co piękne i tego, co bolesne. Z wielu wierszy wyczytać można wielkie przywiązanie autorów do domu rodzinnego i do rodzinnych stron.
   Zaskakujące, a być może znamienne dla naszych czasów jest, że w bardzo licznych utworach przedstawiona została wyjątkowa rola ojca w procesie wychowania i kształtowania postaw i to zarówno wtedy, gdy relacje z nim są dobre, jak też gdy takich więzi brak. Niezwykle piękne są także strofy poświęcone matkom i równie wzruszające utwory dedykowane babciom, dziadkom, rodzeństwu. Wynika z nich dziecięco szczera prawda, że dla harmonii rodziny ważne jest, aby współbrzmiały ze sobą zgodnie wszystkie trzy pokolenia. Wśród nadesłanych utworów znalazło się wiele przepięknych strof mówiących o bardzo potrzebnej więzi dziadków z wnukami, o cennej mądrości życiowej przekazywanej przez babcie. Były tu także utwory mówiące o licznych zagrożeniach dla współczesnej rodziny, o wyjałowieniu duchowym, o braku czasu dla najbliższych, o konieczności emigracji zarobkowej, o tęsknocie spowodowanej rozstaniem, o rodzinnych konfliktach i braku zrozumienia, a nawet o przemocy.
   Najciekawsze i najwartościowsze jednak dla jurorów były teksty, które pokazywały nie tylko emocjonalne więzi w rodzinie, ale sięgały do ich tradycji i zakorzenienia w historii.
   Przy wyborze laureatów jury, sugerując się uwagami Przewodniczącego, uwzględniło przede wszystkim takie aspekty jak: kultura literacka, w tym oczytanie i stosunek do tradycji oraz wartości poznawcze i koherencję stylistyczną, która zwykle jest oznaką indywidualności twórczej.
   Takich indywidualności znalazło się niemało wśród uczestników tegorocznego konkursu. Przekonajcie się Państwo sami przy lekturze niniejszego zbioru.

Bożenna Beata Parzuchowska