W ogrodzie myśli czuję się rozkosznie.

Przyglądam się barwie pędów, liści, kwiatów.

Zachwycam się delikatnością i wonią płatków.

Dotykam lekko aksamitu i szorstkości.

Zamyślam się nad kształtem i znaczeniem.

Ogród myśli nie ma granic.

Odwiedzam kolejne sekretne aleje.

Zastanawiam się nad zagadkowością fontanny.

Rzęsistą ulewą chyżych kropel

opadam na pnące się ku światłu myśli.