Wiatr wziął w ramiona woń lipowego kwiecia.

Zaniósł ją do wieczornych ogrodów i altanek.

Nasycił słodyczą myśli wakacyjnych głów.

Na pajęczej nitce zawisła przez okruch chwili.

Uleciała z żarem tulącym się do ciał i liści.

Omdlała w dusznym skwarze złocistego zachodu.

Wrzała intensywnością w gorącym tyglu lata.

Tu nuta, tam nuta, cała gama wreszcie.