Za witrażami dnia

zgiełk miasta i ulicy

ukołysał cele i plany

cisnął makiem w oczy

umysły ostudził

i ich tory pozmieniał

serca wysubtelnił 

na powitanie domu

gdzie znów jakieś zamiary

jakieś nadzieje

gdzie ktoś do przytulenia

do otarcia łzy

wysłuchania skargi

do uśmiechu i słowa

bez dwuznaczności